Mostek kapitański w gryfickim parku miejskim oszpecony…

Piszę ten artykuł nie jako dowódca stowarzyszenia pro obronnego, artysta plastyk czy społecznik, lecz jako ja – Grzegorz Solarz – Kwiatkowski, człowiek, Gryficzanin, pasjonat lokalnej historii, który oddał temu miastu swoje serce nie chcąc nic w zamian. Gryficzanin, który z wrażliwością patrzy na niemy obraz rozpaczy…

Zabiorę dziś Państwa swym redaktorskim piórem na spacer. Spacer, którego motywem przewodnim jest bezsens i głupota. To taka trochę ironia – w bezsensie głupoty sens staje się pewnego rodzaju awansem moralnym, który przekracza sobą wszelkie progi granic zrozumienia.

Moje dzisiejsze rozważanie jest częścią osobistej historii – historii spaceru. Parę dni temu zabrałem na spacer swą narzeczoną, która do Gryfic przeprowadziła się aż ze Śląska. Chciałem jej pokazać  pewne miejsce w powstałym w latach 30. XIX wieku parku miejskim. Miejsce to tuż przed wieczorem, kiedy zachodzi słońce, staje się naprawdę malownicze i czarujące. Wiążą się z nim również i miejskie legendy. Mowa o mostku kapitańskim.

W najrealniejszych snach jednak nie myślałem, że będę musiał się wstydzić! To co ukazało się naszym oczom przeszło wszelkie granice zrozumienia. Okazałość i duch tego miejsca zostały rozerwane na strzępki. Zabite przez chuligaństwo i bezmyślność. Choć może są ku   temu inne powody?

Pozwolą Państwo iż z szacunku nie będę rozwodzić się nad widokiem, który mogą Państwo zobaczyć na zdjęciach bo na usta kierują się same niecenzuralne z bezsilności słowa. Ciężko zachować tu dyplomację patrząc na nie, a jak to mawiają –  „jeśli nas nie szanują to chociaż my się szanujmy nawzajem…”

 

Chuligani czują się bezkarni

Zastanawiam się, co jest powodem tego, że w naszym mieście chuligaństwo jest tak powszechnym zjawiskiem? Co powoduje iż chuliganeria, patologia i element społeczny czują się tak beztrosko bezkarnie? Bezstresowy model wychowania, brak ścisłego nadzoru nad takimi obiektami jak ten czy może brak strachu przed służbami porządkowymi?

Chciałbym, kończąc nasz spacer, zabrać Państwa na chwilę do przeszłości, co pozwoli nam zgłębić ducha tego miejsca. Posiadana przeze mnie wiedza pochodzi ze źródeł historycznych – m.in. od strażnika historii Gryfic, Ś.P. Wojciecha Grycmachera. Otoż, dokładnie 115 lat temu wybudowano w parku miejskim nad rzeką Regą mostek kapitański, który ku pamięci pomysłodawcy oraz założyciela parku miejskiego  Otto von Puttlitz-a został nazwany Balkon der Ottoshohe.

U schyłku lat 20. XIX w. rozpoczęto czteroletnie prace ziemne na wzgórzu (niem.) Galgenberg (pol.)Szubieniczne Wzgórze, które zgodnie z założeniami miało doprowadzić do powstania parku miejskiego.

Głównym pomysłodawcą i fundatorem inwestycji był dowódca miejscowego garnizonu ppłk Otto Wilhelm Heinrich Sigismund Freiherr Gans Edler von Puttlitz, który to przy pomocy żołnierzy (niem.) Ulanen-Regiment von Schmidt ( 1. Pommersches nr 4) urządził m.in. tarasy ze ścieżkami spacerowymi, zbudował balkon widokowy nad brzegiem rzeki Regi oraz mur oporowy, który miał chronić ścieżki i balkon przed osuwaniem się zbocza.

Teren dodatkowo został z biegiem czasu zalesiony, w kolejnym wieku natomiast wzbogacony o tzw. ogród różany (niem.) Rosengarten, który stał się swoistą wizytówką miasta uwiecznianą na licznych kartach pocztowych. Na cześć ofiarodawcy górę w parku miejskim nazwano (niem.) Ottoshöhe (pol.) Górą Ottona.

O tym jakże pięknym miejscu mówią też nasze lokalne legendy o zdradzieckim burmistrzu skąd też wzięła się nazwa wzgórza wisielców czy też legenda o klejnotach Regi i o tym iż na wzgórzu powyżej mostka mieściło się kiedyś gniazdo Gryfa Gryfickiego.

 

Ponoć w każdej legendzie jest nuta prawdy. Może właśnie ten nasz Gryf i jego duch gdzieś tam nad wzgórzem i rzeką krąży, patrząc na to wszystko, i tak jak my w bezsilności łopocze skrzydłami, roniąc niemą łzę…