Paprotno

Paprotno – wieś położona przy trasie Cerkwica – Świerzno, sięga swą historią do czasów średniowiecznych. W XVIII i XIX wieku wielokrotnie zmieniali się właściciele istniejącego już we wsi folwarku. Był on dość pokaźny. W 1892r. do majątku należało  810 ha ziemi, ponad 1000 owiec, ok. 150 sztuk bydła, ok. 40 koni. Lata 30-te XX wieku to okres parcelacji gruntów, a przed wybuchem II wojny światowej folwark już nie istniał.

Koniec wojny zastał pałac w Paprotnie w dobrym, nienaruszonym stanie. Stacjonowała tu Wojsko Polskie. Od 1951 do 2005r. został przejęty przez gminę i przeznaczony na siedzibę szkoły, której długoletnim dyrektorem była p. B. Kościukiewicz.

Pałac to dwukondygnacyjny budynek z 1871r. W wyniku przebudowy na potrzeby 8-klasowej, a potem 6-klasowej szkoły podstawowej, zatracił swoje cechy stylowe. Nie zachowało się historyczne wyposażenie wnętrz. Prawe skrzydło zostało wzbogacone o wieżę. Główny budynek pałacu połączono z wieżą łącznikiem, w którym mieścił się dodatkowe klasy i przejście do klas i sali gimnastycznej. Sala gimnastyczna znajdowała się tuż przy wieży, aktualnie znajduje się tam świetlica wiejska.  W piwnicach pałacu mieściła się kuchnia i stołówka szkolna. Do końca lat 80-tych, w okresie letnim, pałac wykorzystywany był na potrzeby kolonii letnich dla dzieci przyjeżdżających z południa Polski.

Po zamknięciu szkoły przez Radę Gminy Karnice, przeniesieniu mieszkających w skrzydle pałacu nauczycieli, pałac zaczął popadać w ruinę. Wymaga on wielu inwestycji, tj. wymiana pokrycia czterospadzistego dachu, wymiana stolarki okiennej, systemu grzewczego. Plany sprzedaży zabytkowego budynku okazały się płonne gdyż miejsce położenia pałacu (ok. 10 km od Pobierowa czy od Rewala) nie przyciąga ewentualnych inwestorów. Pałac znajduje się bardzo blisko nowo wybudowanych zabudowań gospodarczych, w miejscu, gdzie dawniej mieściła się długa aleja wjazdowa do jego bramy.

Za pałacem znajduje się park ze starodrzewiem i stawem, który wymaga systematycznego czyszczenia. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że bez gospodarza, pałac w Paprotnie podzieli losy innych, opuszczonych i popadających w ruinę zabytków Pomorza Zachodniego.