Otok to wieś położona niedaleko Górzycy na trasie Gryfice –Trzebiatów. Aktualnie z zachowanych i wartych zobaczenia zabytków jest kościół oraz ruiny pałacu.
Pałac wybudowano ok. 1870 r. przez długoletnich właścicieli z rodu Woedtke, których majątek Otoku w połowie XIX wieku obejmował prawie 800 ha ziemi a wieś z 15 gospodarstwami liczyła ponad 270 ha.
Pałac jest obszerny, dwukondygnacyjny, z narożną ośmiokątną basztą i salą balową na parterze. Ma ogólną powierzchnię 2800m2. Położony jest w parku dworskim z XIX wieku o powierzchni ponad 2 ha z bogatym starodrzewem. Jest jeszcze jednym z najciekawszych zabytków Pomorza zachodniego i ziemi gryfickiej. II wojna światowa skutkowała opuszczeniem majątku przez właścicieli, a pałac zajęło Wojsko Polskie. Od 1948 r. znajdowała się tam stadnina koni a od 1959 roku ziemie przynależały do Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Zmiany polityczne w latach 80-tych umożliwiły zakup pałacu przez osobę prywatną. Od tego czasu rozpoczął się upadek i popadanie w ruinę pięknego pałacu. Perełka pałacowa ginie w gąszczu pałacowych drzew. Szkoda, bo z neogotyckiej budowli został tylko szkielet. Nie ma już dachu, ścian wewnętrznych, które zawalają się jedna po drugiej. Z pałacu zaginęły drewniane podłogi i schody, bogato rzeźbione elementy sufitu.
Brak dbałości właściciela, pożar w 2009 r. oraz dewastacja przez szabrowników, to główne przyczyny upadku zabytku, jakim jest pałac w Otoku. Nie przedstawia on miłego widoku dla oczu, mieszkańcy wsi szukają sposobu na jego uratowanie. Pamiętają oni bowiem budowlę z czasów jej świetności.
Dlatego pałac należy podziwiać z daleka. Grozi bowiem zawaleniem. Znajduje się tam wiele miejsc, które są bezpośrednim zagrożeniem dla zdrowia a nawet życia zwiedzających. Niebezpieczne jest gruzowisko pełne metalu, szkła. Znajdują się tam niezabezpieczone, głębokie szamba.
Stojąc w znacznej odległości, używając wyobraźni, można na chwilę oddać hołd projektantowi i budowniczym , którzy stworzyli piękny gmach , perełkę Pomorza.
Kolejnym, godnym uwagi zabytkiem Otoku jest neoromański kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. Wybudowany w latach 1913-1914 posiada wyposażenie z poprzedniego, drewnianego kościoła z 1670r. Podziwiać można chrzcielnicę pochodzącą z przełomu XVI i XVII wieku oraz ołtarz z XVII wieku.