W te dni staramy się zrobić wszystko, aby pobyć z dziadkami, a jeśli nie ma ich już wśród nas, myślimy o nich ciepło, przypominając sobie wszystkie wspólnie spędzone chwile. Dzień Babci i Dziadka jest chwilą wyczekiwaną nie tylko przez dziadków, ale i przez nas wszystkich.
To święto, podczas którego wnuczęta mają okazję wyrazić swoją miłość i wdzięczność za wszystkie spędzone wspólnie lata. Za ciepłe ręce, które przytulają, za dobre słowa, które pomagają w trudnych chwilach. Dzieci już od przedszkola z tej okazji organizują gale, spotkania z dziadkami, przygotowują dla nich wierszyki i upominki. W Dzień Babci i Dziadka także my, dorośli robimy wszystko, aby czuli się oni wyjątkowo.
Pani o siwych włosach, siedząca w okularach w fotelu i robiąca na drutach. Taki bowiem tradycyjny wizerunek Babci drzemie w naszej podświadomości. W 1964 roku za sprawą tygodnika „Kobieta i Życie” powstał pomysł uczczenia babci. Ideę tą podchwycił i spopularyzował „Tygodnik Poznański” i już w rok później po raz pierwszy nieśmiało, właśnie w Poznaniu, zainaugurowano to święto. I choć stało się to zupełnie przypadkowo, jakby niechcący, to za sprawą Poznania ten uroczy dzień od 46 już lat świętujemy w całym kraju
Jeśli chodzi o Dzień Dziadka jego obchody zaczęły się dopiero w latach 70. od konkursu Telewizji Polskiej na ustalenie daty takiego dnia w kalendarzu. Początkowo Dzień Dziadka miał być obchodzony 30 maja w dniu urodzin Mieczysława Fogga, ale taki termin nie przyjął się i później zaczęto go obchodzić bezpośrednio po Dniu Babci. A samo święto do Polski zostało przeniesione prawdopodobnie z Ameryki w latach osiemdziesiątych XX wieku i stopniowo stawało się coraz popularniejsze.
Dzisiaj nasze Babcie i nasi Dziadkowie są często bardzo nowocześni i niezwykle aktywni. Jednak jak zawsze bardzo kochają swoje wnuki i zawsze znajdą czas, aby przytulić, pogłaskać po głowie i dać im poczucie bezpieczeństwa oraz to, że są kochane.
Wszystkim Babciom i Dziadkom życzymy tego, co najlepsze i najpiękniejsze.
