Jak co roku, 11 listopada, w Gryficach, pod głazem poświęconym Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu padły słowa o jego wielkich zasługach w odzyskaniu przez Polskę niepodległości i o jego roli w budowaniu II Rzeczypospolitej. Ciąg dalszy o Jego życiu.
5. Zamach majowy
Pierwsze lata wolności nie należały do łatwych. Trzeba było zlepić w jeden organizm trzy części kraju będące pod różnymi zaborami, mające różne prawa, zwyczaje, podatki itd. Nie było też spokoju w polskim Sejmie. Zła sytuacja gospodarcza, hiperinflacja, strajki, walki uliczne robotników z policją powodowały poczucie chaosu i niepewności.
Rankiem 12 maja w prasie pojawiły się informacje, że dom Piłsudskiego w Sulejówku został ostrzelany. Później okazało się, że były one nieprawdziwe, jednak wywołały oburzenie wśród piłsudczyków. Przysporzyły także nowych zwolenników marszałkowi.
Po fiasku rozmów Piłsudskiego z Prezydentem Stanisławem Wojciechowskim Piłsudski, podobnie jak w 1920 roku, był psychicznie załamany. Wówczas dowództwo przejął gen Gustaw Orlicz-Dreszer i ppłk. Józef Beck. Doszło do walk na ulicach Warszawy między wojskami rządowymi, dowodzonymi przez Ge. Tadeusza Rozwadowskiego a wojskami zamachowców. 15 maja Prezydent podjął decyzję o ustąpieniu z urzędu i wydał rozkaz wojskom rządowym zaprzestania bratobójczych walk. Marszałek Sejmu – Maciej rataj – w porozumieniu z Józefem Piłsudskim powierzył misję utworzenia nowego rządu Kazimierzowi Bartlowi. Jak pisałem wcześniej, Kazimierz Bartel i 30% jego ministrów byli masonami.
Po zwycięstwie Piłsudski nie mścił się na swoich przeciwnikach, ale z wyjątkami. Generałowie: Rozwadowski, Zagórski, Malczewski i Jaźwiński trafili do więzienia pod zarzutami kryminalnymi. Tadeusz Rozwadowski zmarł w 1928 roku, krótko po wyjściu z więzienia, w którym miał bardzo złe warunki i najprawdopodobniej był zatruwany. Władze zabroniły wykonania sekcji generała.
31 maja Zgromadzenie Narodowe wybrało Piłsudskiego prezydentem, ale on wyboru nie przyjął, uzasadniając tę decyzję zbyt małym zakresem uprawnień, jakie dawała prezydentowi konstytucja marcowa. Piłsudski wskazał na znanego naukowca – Ignacego Mościckiego – jako osobę godną stanowiska prezydenta. 1 czerwca Mościcki został prezydentem Polski. Zaczęły się autorytarne rządy sanacyjne. Marszałek Piłsudski faktycznie rządził Polską do swojej śmierci w 1935 r.
6. Rządy sanacji
Nowe rządy były oparte na zwolennikach Marszałka. Bardziej liczyła się wierność niż kompetencje, ale mimo to udało się dużo zrobić. Mimo korupcji i ery karierowiczów, opisywanych barwnie przez Dołęgę-Mostowicza w „Karierze Nikodema Dyzmy” zbudowano wiele linii kolejowych, port w Gdyni i Centralny Okręg Przemysłowy.
Było jednak wiele złych rzeczy. Władze stawiały na to, co państwowe, wspierały wielkie monopole i kartele, które zawyżały ceny – często do poziomów najwyższych w Europie. 37% ceny cukru to podatek. Ponieważ państwo miało monopol na zapałki, które był objęte wysoką akcyzą, obywatel, by kupić zapalniczkę, musiał ją w urzędzie… zarejestrować. Monopole i kartele kontrolowały ceny cukru, soli, tytoniu, spirytusu, zapałek, usług telefonicznych, oleju, drożdży, piwa, wina, prąd, ocet itd. Cukier kosztował ponad 1 zł za kg (wykwalifikowany robotnik zarabiał do 95 zł) i mogli go kupować tylko bogaci, a Polska eksportowała cukier do Niemiec po… 17 groszy!
Aż 1/3 wydatków rządu to wydatki na armię. A Niemcy wydawały na wojsko 11% budżetu. Jak wyglądało zarządzanie tymi pieniędzmi i jaka była korupcja wśród „piłsudczyków” pokazał wrzesień 1939 roku.
7. Bereza Kartuska
W 1934 roku premier Leon Kozłowski, za aprobatą Józefa Piłsudskiego, dekretem Prezydenta Ignacego Mościckiego powstało „Miejsce Odosobnienia” dla osób, „których działalność lub postępowanie daje podstawę do przypuszczenia, że grozi z ich strony naruszenie bezpieczeństwa, spokoju lub porządku publicznego”. Wystarczyło zatem tylko samo przypuszczenie i wniosek starosty. Akt oskarżenia i wyrok sądowy nie były potrzebne. Na miejsce obozu wybrano Berezę Kartuska, dziś leżąca na Białorusi.
Gdy czytam jak wyglądał pobyt w tym obozie, to opisy z Auschwitz wydają się mało drastyczne. Poniżanie, bicie, torturowanie, utrudnianie życia na każdym kroku, głodowe racje, zakaz otrzymywania paczek, bezsensowna praca, obrzucanie wulgaryzmami, zakaz rozmów, kara karceru i wiele innych szykan. Obowiązywał surowy regulamin. Więzień miał numer, był ubrany w pasiak, nie wolno było używać imienia i nazwiska. Więźniem Berezy był np. wybitny publicysta konserwatywny Stanisław Cat-Mackiewicz (1896-1966), aresztowany 23 marca 1939 roku pod zarzutem „osłabiania ducha obronnego Polaków” w związku z krytyką polityki zagranicznej Józefa Becka.
Do Berezy, niezgodnie z prawem, oddelegowywano policjantów. Szef policji, Kordian Józef Zamorski, po powrocie policjantów do służby, przenosił ich na kilka miesięcy do rezerwy by doszli do siebie. Dopiero potem kierował ich na posterunki. Mimo to trzech policjantów po pobycie w Berezie popełniło samobójstwa
Oficjalnie w obozie zmarło 14 więźniów (z ponad 16 000 osadzonych). Ale to nie jest cała prawda. Regułą było, że ciężko chorych, zmaltretowanych i wyniszczonych więźniów zwalniano z obozu, by zmarli w domu. Tak było m.in. w wypadku działacza ONR i adwokata Henryka Rossmana (1896-1937), który podczas pobytu w karcerze nabawił się zapalenia nerek i zmarł na uremię dwa lata po zwolnieniu z Berezy.
Obóz funkcjonował do końca II Rzeczypospolitej w 1939, więźniowie zostali wypuszczeni przez Armię Czerwoną, którą traktowali jak zbawienie i dobrodziejstwo.
8. Piłsudski – agent
Historycy (pewnie nie wszyscy) uważają, że Piłsudski był tajnym agentem Austrii i Niemiec (i Japonii) i wypełniał polecenia swoich austriackich i niemieckich promotorów . Dzięki tej współpracy była możliwa kariera Piłsudskiego, który z austriackiego podoficera został mianowany na generała przez Niemców, nie posiadając dyplomu ukończenia uczelni wojskowej, ani odpowiedniej wiedzy z wojskowości i dowodzenia.
Piłsudski wielokrotnie działał na szkodę Polski i Polaków i sprawił, że Polska była strefą wpływów: niemieckich i masonerii. Wierny sojuszowi z Niemcami nie udzielił pomocy Powstaniu Wielkopolskiemu, był przeciwny odzyskania Gdańska i dostępu do Bałtyku.
Po śmierci Marszałka Piłsudskiego Kanclerz Adolf Hitler ogłosił w Niemczech żałobę narodową, a po zdobyciu przez wojska niemieckie Krakowa 6 września 1939 r., na rozkaz Hitlera niemiecki dowódca gen. Werner Kienitz udał się na Wawel i złożył wieniec u grobu marszałka Piłsudskiego w krypcie pod wieżą Srebrnych Dzwonów; zaś przed kryptą została wystawiona niemiecka warta honorowa.
9. Podsumowanie
Piłsudczycy do niebywałych rozmiarów rozkręcili propagandę ubóstwiającą Piłsudskiego, jako nadczłowieka i zbawcę Polski, wydali ustawę zabraniającą pisania czegokolwiek negatywnego o Piłsudskim. I ten mit trwa do dziś.
Obraz Sądu Bożego, przekazany przez św. siostrę Faustynę, daje jednoznaczną odpowiedź na pytanie: Czy warto było tak żyć?
alb
P.S. Autor nie jest historykiem i to, co napisał jest efektem wielu godzin spędzonych przed ekranem komputera. Dla czytelności tekstu nie są podane źródła informacji, ale każdy czytelnik może łatwo je odnaleźć w Internecie.
Może tym tekstem krzywdzę Marszałka, ale moim celem było pokazanie, że nic (albo prawie nic) nie jest czarno-białe.
