Dokładnie 744 lata temu – 6 maja 1277 roku Trzebiatów (niegdyś osada Tribetov) otrzymał z rąk książąt pomorskich: Barnima I Dobrego i jego syna Bogusława IV prawa miejskie (na prawie niemieckim). Słowiańska osada istniała już z pewnością wcześniej.
W 1170 roku książę pomorski Kazimierz I ufundował klasztor norbertanów w pobliskich Białobokach. W 1281 roku książę Bogusław IV oraz opat klasztoru w Białobokach ponownie nadają prawa miejskie – tym razem lubeckie, które dają miastu korzystniejsze warunki dotyczące żeglugi, handlu i nie tylko… Uzyskanie praw lubeckich skutkuje bardzo szybkim rozwojem miasta i regionu. Trzebiatów zdobywa miano ośrodka handlowego nad brzegiem Bałtyku, z którym łączy je spławna, głęboka i znacznie szersza niż obecnie rzeka Rega. Nadanie praw miejskich niewątpliwie otwora drogę dalszemu rozwojowi m.in. poprzez szereg przywilejów natury gospodarczej: przyznanie miastu portu Regoujście, prawo wolnej żeglugi na Redze i Bałtyku, prawo posiadania własnej mennicy czy prawo obwarowania miasta murami obronnymi i fortyfikacjami. Na przełomie XIV i XV wieku Trzebiatów był dużym portem (traktując jako jego część Regoujście) i członkiem Hanzy, a kupcy posiadali swoje składy w portach skandynawskich.
Z ponad siedemsetletniej historii Trzebiatowa zachowały się do dnia dzisiejszego liczne świadectwa dawnej potęgi i znaczenia – wiele mówiące o dobrobycie, sytuacji finansowej mieszczan, ich aspiracjach, a nawet gustach. To cały szereg zabytków będących po dziś dzień dumą mieszkańców i magnesem przyciągającym każdego roku turystów. Zabytki te, mimo wielu zniszczeń i remontów, mają nadal czytelne formy, charakterystyczne dla epoki, w której powstały (gotyk, renesans, barok, klasycyzm, style historyczne, secesja, modernizm).
Skąd nazwa Trzebiatów?
Istnieją trzy hipotezy tłumaczące jej genezę. Pierwsza nawiązuje do słowa trzebić, czyli wycinać, karczować lasy, gęsto porastające w średniowieczu okolice miasta. Bliższa prawdy wydaje się być kolejna wersja szukająca wyjaśnienia nazwy w słowach treba (ofiara), trebiti (ofiarować), trebiste (ołtarz). Trzecia z hipotez nawiązuje do nazwy patronimicznej o formie Trzebiesław, Trzebiemir lub Trzebiata, czyli domniemanego założyciela lub właściciela grodu.
Gospodarze miasta zapraszają na podróż w czasie, w którą zabiorą fotografie ze zbiorów Trzebiatowskiego Ośrodka Kultury.
Źródło: „Odkryj Trzebiatów Słonica Hansken zaprasza! Wyd. II poprawione i rozszerzone.
