24 października 2019r. w Zachodniopomorskiej Szkole Biznesu odbyło się wyjątkowe seminarium „W czym tkwi fenomen fińskiego modelu edukacji”. Spotkanie poprowadził specjalista z Nordic Educators Mark Stockill a uczestników przywitała Dziekan Wydziału Ekonomii i Pedagogiki w Gryficach prof. ZPSB dr Grażyna Maniak.
Prowadzący mówił o fińskich doświadczeniach w zakresie: edukacji najmłodszych, kształcenia podstawowego, szkolnictwa ponadpodstawowego, szkół zawodowych oraz internacjonalizacji fińskiego modelu edukacji. Uczestnicy seminarium po wykładzie mogli zadawać pytania dotyczące edukacji w Finlandii. Wydarzenie zakończyła debata na temat naszego systemu oświaty.
Jakie są zalety fińskiego modelu edukacji?
System edukacji w Finlandii często przytaczany jest jako jeden z najlepszych na świecie. W międzynarodowych testach PISA organizowanych przez OECD (Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju) Finlandia zdobywa za każdym razem miejsce w ścisłej czołówce. Jakie zatem różnice można wyliczyć w stosunku do polskiej edukacji?
- Fińskie klasy są nieduże, a podręczniki, pomoce naukowe i posiłki w szkolnych stołówkach są bezpłatne.
- Większość szkół jest państwowa, a nieliczne prywatne placówki opłacane są z budżetu.
- Dzieci w Finlandii spędzają mniej czasu w szkołach w ciągu roku niż inne.
- Nie istnieją podziały na lepszych i gorszych, brakuje klasyfikacji pod względem wiedzy i umiejętności.
- Do 16. roku życia dzieci nie muszą podchodzić do egzaminów.
- System kształcenia na poziomie podstawowym w Finlandii nastawiony jest na poszukiwanie zainteresowań uczniów i danie im narzędzi do ich zgłębiania.
- Nie ma podziałów na szkoły lepsze i gorsze. Placówki mogą skupić się na swoich uczniach, a nie na wyścigu z innymi szkołami.
- Nauczyciele współpracują z uczniami na zasadach partnerskich, hierarchia jest tutaj ograniczona.
- Nauczyciele są postrzegani jako wykonawcy prestiżowego zawodu, ich szkolenia są w całości finansowane przez państwo. Studia pedagogiczne uchodzą za prestiżowe, dostać się na nie jest bardzo trudno.
- Nie istnieje jeden sztywny i szczegółowy program dla całego kraju (nie panuje jednak też edukacyjna anarchia). Nie ma także inspektoratu szkolnego.
