Józef Piłsudski – szare karty z Jego życia (2) cd.
Jak co roku, 11 listopada, w Gryficach, pod głazem poświęconym Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu padły słowa o jego wielkich zasługach w odzyskaniu przez Polskę niepodległości i o jego roli w budowaniu II Rzeczypospolitej. Ciąg dalszy o Jego życiu.
3. Pobyt w twierdzy w Magdeburgu
W lipcu 1914 roku wybuchła I wojna światowa. Pod auspicjami Austrii, w Krakowie z różnych drużyn strzeleckich powstała I Kompania Kadrowa która dowodził Tadeusz Kasprzycki. Był to początek Legionów. W lato 1916r. Piłsudski rezygnację z dowództwa Legionów protestując w ten sposób przeciwko nieuznawania ich za polskie wojsko.
W grudniu 1916 r. w Warszawie Piłsudski wszedł w skład Tymczasowej Rady Stanu, która ustaliła rotę przysięgi dla przyszłych oddziałów polskich, zakładającej. m.in. dotrzymanie wiernie braterstwa broni z wojskami Niemiec i Austro-Węgier. Piłsudski się nie zgadzał się z ta decyzją radu, wystąpił z niej i wezwał żołnierzy do nieskładania przysięgi na wierność cesarzowi Niemiec. Legioniści, którzy odmówili złożenia przysięgi zostali internowani, a Piłsudski i Kazimierz Sosnkowski zostali aresztowani i osadzeni w twierdzy w Magdeburgu.
Piłsudski w Magdeburgu nie miał tak bardzo źle. Miał sypialnie, pokój dzienny i pokój gościnny, miał prawo do godzinnego spaceru i kąpieli. Później mógł prenumerować gazety i kupować książki. Latem 1918 roku mógł z Kazimierzem Sosnkowskim zwiedzać Magdeburg, a obiady przynoszono z restauracji. O zwolnienie Piłsudskiego zabiegała Rada Regencyjna.
Gdy w Niemczech zaczęła się robotnicza rewolucja, Piłsudskiego i Sosnkowskiego przewieziono do Berlina, gdzie podjęto ich obiadem w prestiżowej restauracji i specjalnym parowozem z salonką zostali przewiezieni do Warszawy.
4. Przejęcie władzy w Polsce
27 września 1917 roku władze niemieckie i austriackie powołały Radę Regencyjną. Regenci powołali rząd, który zajmował się niektórymi działami administracji – szkolnictwem i sądownictwem.
13 lutego 1918 roku Rada Regencyjna ogłosiła swoją niezależność od władz okupacyjnych, a 7 października 1918 roku zapowiedziała niepodległość Polski. Tak więc to 7 października jest dniem, w którym Polska stała się niepodległa!
12 października Rada przejęła władze nad wojskiem, a 25 października powołano niezależny od zaborców polski rząd. 11 listopada Rada Regencyjna przekazała zwierzchnią władzę wojskową oraz naczelne dowództwo nad wojskiem polskim Józefowi Piłsudskiemu, 14 listopada rozwiązała się przekazując całość władzy zwierzchniej Naczelnemu Wodzowi Wojsk Polskich, brygadierowi Józefowi Piłsudskiemu.
Przewodniczący Rady Regencyjnej – arcybiskup warszawski Aleksander Kakowski – tak wspomina przekazanie władzy:
„Piłsudski kilkakrotnie wyraził się bardzo dyskretnie, że władzę <wziął>. Tak <wziął>, bośmy mu ją oddali dobrowolnie dla dobra Ojczyzny. (…) Dobrze się stało, żeśmy oddali władzę w ręce Piłsudskiego, dobrze dla narodu polskiego, dobrze dla państwa polskiego”.
Dlaczego Rada Regencyjna pozbyła się władzy i dlaczego przekazała ją właśnie Józefowi Piłsudskiemu? Pod koniec 1918 roku Niemczech wybuchła rewolucja. Bunt rozpoczęli marynarze (mieli powody!) i poparli ich robotnicy i radykalni socjaliści (Związek Spartakusa). Groziło, że nastroje rewolucyjne przejdą do Polski. Na dodatek, w Lublinie, powstał socjalistyczny (PPS)Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej z premierem Ignacym Daszyńskim. Józef Piłsudski, który był socjalistą, niemieckim i austriackim (i japońskim) agentem i twórcą Legionów był w stanie opanować powstający chaos i zjednoczyć naród wokół budowanie jednolitego państwa polskiego.
5. Wojna 1920 roku
Lata 1919-1920 były kluczowe dla kształtowania się terytorium Polski. W tym czasie były plebiscyty na Mazurach, Powiślu i Warmii oraz wybuchło Powstanie Wielkopolskie i powstania śląskie. Rząd polski nie mógł wesprzeć powstańców, ani zaangażować się w plebiscyty, bo był zajęty wojną z Rosją. Niektórzy wiążą to z faktem, że Piłsudski był niemieckim agentem i miał zapewnić Niemcom swobodę na zachodzie i północy Polski.
Naczelnik Państwa Polskiego Józef Piłsudski nie obawiał się tak Niemców jak Rosji. Dążył do utworzenia skonfederowanych z Polską państw narodowych na wschodzie: Litwy, Białorusi i Ukrainy, które miały być państwami buforowymi, oddzielającymi Polskę od Rosji. Dlatego już w lutym 1919 roku polskie wojska rozpoczęły ofensywę i 7 maja 1920 r. zajęły Kijów. Kontrofensywa rosyjska spowodowała, że w krótkim czasie linia frontu zbliżyła się
Polskimi wojskami w Bitwie Warszawskiej dowodził generał Tadeusz Jordan Rozwadowski. On też wydał słynny rozkaz nr 10000, w którym zmienił ustalone z Piłsudskim plany bitwy o Warszawę. Piłsudski od 12 sierpnia cierpiał na załamanie nerwowe spowodowane tragiczną sytuacją na froncie i na ręce premiera – Wincentego Witosa – złożył dymisję ze stanowiska Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza i wyjechał do kochanki. Premier tej dymisji nie upublicznił z uwagi na morale żołnierzy, a po wygranej bitwie do sprawy już nie wracano.
Po wygranej bitwie, Piłsudski narzekał w prasie, że bitwa nie została przeprowadzona po jego myśli.
cdn.
